کد مطلب: ۱۲۱۵۴
تاریخ انتشار: سه شنبه ۱۵ اسفند ۱۳۹۶

مشکل‌ترین کار، نوشتن پاراگراف اول است

هنرآنلاین: امروز، ششم مارس سالروز تولد گابریل گارسیا مارکز معروف به گابو است. گابریل خوزه گارسیا مارکِز متولد ۶ مارس ۱۹۲۷ در در دهکده آرکاتاکا درمنطقه سانتامارا در کلمبیا رمان‌نویس، روزنامه‌نگار، ناشر و فعال سیاسی کلمبیایی است. نویسنده‌ای که بین مردم کشورهای آمریکای لاتین با نام گابو یا گابیتو مشهور است.

این نویسنده که در سال ۱۹۸۲ برنده نوبل ادبیات شد در آثارش خیال و واقعیت را در هم می‌تند و همیشه احوال صاحبان قدرت و زیردستان آنها موضوع مورد علاقه‌اش بوده است. اغلب آثار این نویسنده بزرگ به فارسی ترجمه شده است که در این بین «صد سال تنهایی»، «عشق سال‌های وبا»، «گزارش یک مرگ از پیش اعلام‌شده»، «پاییز پدرسالار» و «کسی به سرهنگ نامه نمی‌نویسد» از شهرت به‌سزایی برخودار هستند.

گابریل گارسیا مارکز در زمستان سال ۱۹۸۱ در گفت‌وگوی خود در شماره ۸۲ مجله «پاریس ریویو» شیوه نوشتن خود را چنین توصیف کرد:

  *  همیشه گفته‌ام که حرفه اصلی من شبیه کار یک روزنامه‌نگار است. چیزی که قبلا درمورد روزنامه‌نگاری دوست نداشتم شرایط کاری آن بود. از طرفی باید فکر و علاقه خودم را هم مناسب روزنامه کنم. حالا که به عنوان رمان‌نویس کار کرده‌ام و به استقلال مالی رسیده‌ام با فراغ بال می‌توانم مضمونی که دوست دارم را انتخاب و نظرم را بیان کنم. در هر حال همیشه از انجام یک کار؛ یعنی روزنامه‌نگاری محض لذت برده‌ام.

  *  نوشتن برایم سخت‌تر شده است، چه کار روزنامه‌نگاری چه رمان‌نویسی. آن موقع که در روزنامه کار می‌کردم حواسم به تک تک کلماتی که می‌نوشتم نبود، اما حالا اینطور نیست. آن موقع‌ها هفته‌ای سه تا داستان، روزی دو سه تا یادداشت و نقد فیلم می‌نوشتم. شب که می‌شد و همه به خانه می‌رفتند هم می‌ماندم و رمان خودم را می‌نوشتم. از صدای ماشین تحریر خوشم می‌آید، شبیه صدای باران است. اگر از صدا می‌افتاد دیگر نمی‌توانستم بنویسم.

  *  حالا محصول هر روز بسیار اندک است. در یک روز کاری خوب یعنی از ساعت ۹ صبح تا سه بعدازظهر بیشترین چیزی که می‌توانم بنویسم یک پاراگراف چهار پنج خطی است که اغلب روز بعد آن را پاره می‌کنم.

   * به نظرم اینکه حالا برای افراد بیشتری می‌نویسم موجب شده نوعی مسئولت بزرگ ادبی و سیاسی روی دوشم احساس کنم. غرور هم هست، نمی‌خواهم از کاری که قبلا انجام داده‌ام عقب بیفتم.

    *اگر قرار باشد به یک نویسنده جوان نصیحتی کنم می‌گویم درمورد چیزی بنویسد که برایش رخ داده است؛ اغلب خیلی راحت می‌شود تشخیص داد نویسنده‌ای درمورد اتفاقی که برای خودش رخ داده می‌نویسد یا درمورد اتفاقی که تعریفش را شنیده است.

       * ادبیات مثل نجاری است. در هر دو کار شما با واقعیت سروکار دارید و ماده خام‌تان چیزی به سختی چوب است. هر دو سرشار از حقه و تکنیک هستند. راستش جای جادو کم و بیشتر زحمت لازم است.

   * راستش کاری که واقعا دوست دارم انجام بدهم نوشتن یک قطعه روزنامه‌وار است که کاملا حقیقی و راست باشد اما مثل «صد سال تنهایی» کاملا خیالی به نظر برسد. هرچه بیشتر از عمرم می‌گذرد و بیشتر از گذشته خاطره به ذهنم می‌آید بیشتر فکر می‌کنم ادبیات و روزنامه‌نگاری شبیه هم هستند.

    *شخصیت در هر رمانی یک کولاژ است: کولاژی از آدم‌هایی که می‌شناسی، درموردشان شنیده‌ای یا خوانده‌ای.

    *یکی از مضامین آثارم تنهایی قدرت است. وقتی به قدرت محض برسید دیگر رابطه‌ای با واقعیت ندارید و این بدترین نوع تنهایی است. شخصی بسیار قدرتمند، یک دیکتاتور غرق در لذت‌هاست و آدم‌هایی که دورش هستند تنها هدفشان دور کردن او از واقعیت است، همه چیز برای جدا کردن اوست.

    *در ابتدا سرشار از ایده و خلاقیت بودم؛ اما بهم پیشنهاد شد تکنیک نوشتن را یاد بگیرم، چون اگر بخواهی با تکیه بر ایده جلو بروی در ادامه کم می‌آوری. اگر این را در جوانی نفهمیده بودم نمی‌توانستم ساختار داستان را پیش از نوشتن بنویسم. ساختار یک مسئله کاملا فنی است و اگر زود آن را یاد نگیرید هرگز آن را یاد نمی‌گیرید.

   * وقتی به نویسنده‌ای حرفه‌ای بدل شدم بزرگترین مشکلم برنامه کاری بود. روزنامه‌نگار بودن یعنی کار شبانه. وقتی کاملا رمان‌نویسی را در پیش گرفتم چهل ساله بودم. از ساعت ۹ صبح می‌نوشتم تا ۳ بعدازظهر که فرزندانم از مدرسه می‌آمدند. چون آدم سخت‌کوشی هستم از اینکه بعدازظهرها کار نمی‌کردم عذاب وجدان داشتم. شروع کردم به نوشتن در عصرها اما دیدم آنچه می‌نویسم را باید روز بعد بازنویسی کنم. پس تصمیم گرفتم صبح تا ظهر کار کنم.

       *مشکل‌ترین کار نوشتن پاراگراف اول است، شده یک ماه وقت صرف نوشتن آن می‌کنم و وقتی آن را نوشتم باقی سریع نوشته می‌شود. در پاراگراف اول بسیاری از مشکلات کتاب را حل می‌کنید. موضوع، سبک و لحن تثبیت می‌شود.

مارکز در آوریل سال ۲۰۱۴ زندگی را بدرود گفت.

 

 

0/700
send to friend
مرکز فرهنگی شهر کتاب

نشانی: تهران، خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمدقصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ی سوم، پلاک ۸

تلفن: ۸۸۷۲۳۳۱۶ - ۸۸۷۱۷۴۵۸
دورنگار: ۸۸۷۱۹۲۳۲

 

 

 

تمام محتوای این سایت تحت مجوز بین‌المللی «کریتیو کامنز ۴» منتشر می‌شود.

 

عضویت در خبرنامه الکترونیکی شهرکتاب

Designed & Developed by DORHOST