ادبیات معاصر فارسی در بنگلادش

ادب فارسی به چند صورت در ادبیات بنگالی تاثیر گذاشته است: از طریق ترجمه‌ی آثار فارسی، بهره‌گیری از فضا و درون‌مایه‌های اسلامی و عناصر فارسی و به کارگیری کلمات فارسی و سبک فارسی‌آمیز بنگالی.

تاثیرپذیری ادبیات بنگالی از ادبیات فارسی در قرون وسطی، به اقتباس و الهام در حوزه‌ی موضوعات و مفاهیم محدود نمی‌شود بلکه ساختار درونی و بیرونی آن هم متاثر از ادبیات فارسی است.

امروزه ادبیات معاصر فارسی در کشور بنگلادش تا چه حد شناخته شده است و در ادبیات بنگالی نفوذ تا چه حد شناخته شده است و  در ادبیات بنگالی نفوذ دارد؟ مفاهیم، مضامین و عناصر فارسی امروز تا چه حد در ادبیات بنگالی به چشم می‌خورد؟

نشست ادبیات معاصر فارسی در بنگلادش در روز دوشنبه ساعت ۱۶ با حضور دکتر عبدالصبورخان، دکتر تهمینه بیگم، مصطفی مستور، دکتر الهام حدادی و دکتر فرهاد درودگریان در مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ی سوم برگزار می‌شود.

دکتر تهمینه بیگم، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بنگلادش است. او در سال ۱۹۸۰ در بنگلادش متولد شده و دکترای خود را در سال ۲۰۱۲ و در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه راجشاهی بنگلادش دریافت کرده است. خانم بیگم در طی سالیان تحصیل و تدریس در دانشگاه مقالات بسیاری را در زمینه شعر و شاعران کلاسیک و معاصر فارسی به رشته تحریر درآورده که اغلب آن‌ها به زبان بنگالی و در مجله‌های معتبر علمی، پژوهشی دانشگاه‌های بنگلادش به ویژه دانشگاه راجشاهی به چاپ رسیده‌اند که از آن میان می‌توان به مقاله‌هایی چون؛ «بررسی مضامین متنوع اشعار پروین اعتصامی» در مجله ادبیات و علوم انسانی و حقوق دانشگاه راجشاهی در سال ۲۰۰۹ ، مقاله «بررسی ویژگی‌های داستان کوتاه جلال آل احمد» در سال ۲۰۱۳ در همان مجله، «حافظ شیرازی و اصطلاحات عرفانی در اشعار او» در سال ۲۰۱۴ در همان مجله و «زن در نظم جدید فارسی» در مجله گروه الاهیات همان دانشگاه در سال ۲۰۱۶ اشاره کرد.
شرکت در بیست‌و هفتمین دوره دانش‌افزایی زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه الزهرا تهران و هم چنین شرکت در همایش‌های بین‌المللی گوناگون و ارائه مقالات در خصوص زبان و ادبیات فارسی از دیگر فعالیت‌های او در طی این سال‌ها به شمار می‌آید.او به زبان‌های فارسی، اردو، هندی و انگلیسی مسلط است و پایان‌نامه دکترای خود را نیز به موضوع «اندیشه‌های اجتماعی و ارزش اخلاقی در اشعار فارسی» اختصاص داده است.

دکتر عبدالصبورخان، پروفسور و رئیس گروه زبان ادبیات فارسی دانشگاه داکا، بنگلادش است. او در سال ۲۰۰۷ موفق به اخذ درجه دکترا در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه داکلا بنگلادش شد و پایان‌نامه خود را در این رشته به موضوع «داستان‌های کوتاه فارسی نوین» اختصاص داد. او به زبان‌های فارسی، عربی، اردو و انگلیسی مسلط است و در همایش‌ها فرهنگی مختلفی با محوریت زبان فارسی در مراکز علمی و فرهنگی ایرانی مشارکت داشته و مقالات بسیاری در این خصوص ارئه داده است. از مقاله‌های تحقیقی او که در نشریات و مجله‌های گوناگونی منتشر شده می‌توان از مقاله «حقوق بشر در اشعار سعدی» در مجله ادبی دانشگاه داکا در سال ۲۰۰۲، «سهم محمد علی جمال‌زاده در داستان‌های کوتاه فارسی» منتشر شده در مرکز تحقیقی پیشرفتی علوم انسانی دانشگاه داکا در سال ۲۰۰۵،«تأثیر زبان فارسی بر زبان بنگالی» منتشر شده در شماره دوازدهم نامه پارسی در بهار ۱۳۸۶ نام برد.
تا به حال ۱۷ کتاب اعم از رمان، مجموعه داستان، سفرنامه و ترجمه و کتاب تحقیقی از او به چاپ رسیده که رمان «وقتی که من خیلی دور هستم»، ترجمه «چشم‌هایش» بزرگ علوی به زبان بنگالی، ترجمه «روی ماه خداوند را ببوس» اثر مصطفی مستور به زبان بنگلالی و نیز ترجمه «بوف کور» به زبان بنگالی از جمله آن‌هاست.