به همت معاونت فرهنگی شهر کتاب، فیلم «محاکمه در خیابان» با حضور کارگردان و اهالی فرهنگ و اندیشه در روز شنبه، 28 آذر 1388، از ساعت 5:30 تا 7:30 در سینما آزادی به نمایش در آمد. پیش از نمایش این فبلم، امیرعلی نجومیان، علی رامین و مسعود کیمیایی در سالن اجتماعات معاونت فرهنگی شهر کتاب به ایراد سخنانی پرداختند.
در آغاز برنامه علیاصغر محمدخانی، ضمن عذرخواهی از مخاطبان بابت تغییر در برنامه گفت: قرار بود ابتدا فیلم در همین جا نمایش داده شود و در ادامه حاضران به بحث درباره آن بپردازند. اما به دلیل این که امکان نمایش این فیلم با کیفیت مطلوب در این سالن میسر نشد پس از بحثی کوتاه، به سینما آزادی خواهیم رفت تا فیلم «محاکمه در خیابان» را ببینیم.
در ادامه دکتر امیرعلی نجومیان سخنانش را با اشاره به فرصت مناسبی که برای اهل ادبیات و فلسفه در شهر کتاب فراهم است آغاز کرد و گفت: همیشه برای من جالب بود که بدانم یک فیلسوف از چه فیلمی خوشش میآید یا یک ادیب به چه موسیقیای علاقه دارد و... این نگاه میانرشتهای است که متأسفانه در دانشگاههای ما به طور کلی فراموش شده در حالی که امروزه دپارتمانهایی دارد شکل میگیرد که که متفاوت از گذشته است.
وی افزود: اکنون که چنین فرصتی در دانشگاه وجود ندارد، این فرصت در شهر کتاب فراهم است که اهالی ادب، هنر و اندیشه تبادلنظر کنند. لازم هم نیست حتماً بحثهایی آکادمیک باشد و همینکه در این دوره و زمانه چند نفر که علایقشان مشترک است دور هم جمع شوند غنیمت است.
نجومیان به عنوان مثال پیشنهاد کرد که جلساتی فرهنگی تشکیل شود و در آنها یک فیلسوف، فیلم مورد علاقهاش را مطرح کند و نظرات مختلف در اینباره، ارایه شود. نشستهای نقد فیلم موقعیتی را فراهم میکند تا بتوانیم از این مرحله گذر کنیم زیرا تحقیق در جهان، نگاه میانرشتهای میطلبد و باید به فکر راهکارهای عملی باشیم تا بتوانیم پژوهشها و تحقیقات ارزشمند را عملی کنیم.
پس از نجومیان، دکتر علی رامین ضمن تشکر از دشتاندرکاران برنامههای شهر کتاب و برگزارکنندگان برنامه نمایش فیلم «محاکمه در خیابان» کوشید بحثهایش بیشتر به سینما معطوف باشد.
وی گفت: استفاده از آثار ادبی و فلسفی بزرگان میتواند پیامهای ارزشمندی به تماشاگر بدهد. ما میتوانیم آن چه را به عنوان زیباییشناسی با آن مواجه هستیم در سینما جستوجو کنیم. هنگامی که به هنر اجتماعی در سینما مینگریم میبینیم که چه ظرفیت بالایی دارد و میتواند از رشتههای دیگر بهره گیرد تا فیلمی درخور و شایسته بسازد. امیدوارم فرصتهایی پیش آید تا تامل فکری سینماپژوهان، نویسندگان و اهل فضل بیشتر شود.
به گفته رامین، اگر سینما در درون خود استنباط درون رشتهای داشته باشد و از هنرهای تجسمی، ادبیات، موسیقی و نقاشی بهره گیرد، میتواند اثر ماندگاری از خود به یادگار بگذارد.
وی افزود: انسان میتواند در موقعیتهای مختلف نیازهای فکری مختلفی داشته باشد. رشته مطالعات فرهنگی به طور کلی میتواند نیاز پژوهشگران را برطرف کند. آمریکا خاستگاه رشته مطالعات فرهنگی بوده و سپس در اروپا و ایران این رشته فرهنگی، رواج پیدا کرد. یکی از هدفهای مهم مطالعات فرهنگی، ارتباطات بینرشتهای بوده است که میتواند پژوهشهای ارزشمندی در رشتههای ادبی، فلسفی و هنری از خود به جای بگذارد.
وی فقر ادبی سینما را از مواردی دانست که وی در فیلمهای بسیاری با آنها مواجه شده است. به گفته وی گاه در مواردی ادبیات یا فلسفه میتوانسته فیلم را غنیتر و پرمحتواتر کند اما کمتر به این نکته توجه شده است.
سپس مسعود کیمیایی، کارگردان «محاکمه در خیابان» که با تأخیر به برنامه رسیده بود ترجیح داد سخنی درباره فیلم نگوید تا ابتدا حاضران فیلم را ببنند اما چون امکان ادامه برنامه پس از اکران فیلم میسر نبود چند جملهای درباره این فیلم خودش گفت. کیمیایی با اشاره به اینکه یک اثر وقتی به حدی برسد که نمایشی این چنین داشته باشد باید آزاد ساخته شود افزود: باید راحتتر از این ساخته شود یعنی مستقیمتر عقیده فیلمساز یا نویسنده را طرح کند.
کیمیایی تأکید کرد ک هدر فیلم «محاکمه در خیابان» تلاش خودش را کرده که به اثری شخصی نزدیکتر شود و چیز دیگری نیست.
پس از این سخنان کوتاه کیمیایی و پاسخهای نداده یا کوتاه وی در مقابل چند پرسشی که طرح شد حاضران به سینما آزادی رفتند تا فیلم را ببینند. پس از اکران فیلم اما حاضران که مشتاق بودند حرفهای زیادی را با کارگردان «محاکمه در خیابان» در میان بگذارند فرصتی برای طرح نقدها و نظرات خود نیافتند. آقای کارگردان رفته بود و حاضران هر یک در خیابانی به سوی مقصد خودشان میرفتند.