بهداشت روان: فوبی ترس غیرمنطقی در ارتباط با شیء یا موقعیت خاصی است. خیلی افراد از چیزهای رایجی مانند عنکبوتها یا ارتفاعات میترسند. اما در فوبی خاص ترس یا اضطراب، محسوس و شدید است. افراد مبتلا به فوبی خاص برای اجتناب کردن از شیء یا موقعیتی که هدف ترس آنهاست، زحمت زیادی به خود میدهند. اگر آنها نتوانند اجتناب کنند، آن موقعیت را با اضطراب و ناراحتی زیاد تحمل میکنند. فوبی خاص، همچون تمام اختلالات اضطرابی، ناراحتی قابلملاحظهای را شامل میشود. به علاوه، این اختلال زودگذر نیست، بلکه باید حداقل به مدت شش ماه ادامه داشته باشد تا تشخیص را موجه سازد.
تقریباً هر چیز یا موقعیتی میتواند هدف فوبی را تشکیل دهد. افراد میتوانند برای هر چیزی، از رانندگی گرفته تا آمپولها، فوبی داشته باشند. چهار طبقهی فوبیهای خاص عبارتاند از حیوانات، محیط طبیعی (توفانها، ارتفاعات، آتش)، خون ـ جراحت ـ تزریق (دیدن خون، داشتن عمل جراحی عمیق) و پرداختن به فعالیتهایی در موقعیت خاص (رانندگی، پرواز، بودن در مکان بسته). پنجمین طبقهی فوبی های خاص انواع گوناگون محرکها یا موقعیتها نظیر ترس کودک از دلقکها یا ترس بزرگسالان از مبتلا شدن به بیماری خاص را شامل میشود.
در مجموع، شیوع فوبی خاص در طول عمر ۱۲٫۵ درصد است. بالاترین میزان شبوع فوبیهای خاص در طول عمر، ترس از موقعیتهای طبیعی، مخصوصا ارتفاعات را شامل میشود که بین ۳٫۱ تا ۵٫۳ درصد برآورد شده است. میزان شیوع فوبی حیوان ۳٫۳ تا ۷ دصد است. اینکه اینها دو نوع از شایعترین فوبیهای خاص هستند به این واقعیت اشاره دارد که در بین افراد مبتلا به هر نوع فوبی خاص ، ۵۰ درصد ترس از حیوانات یا ترس از اتفاعات دارند.
ملاکهای تشخیصی DSM-۵ برای فوبی خاص