اندر فضائل قرنطینه

گریگوری داشِفسکی شاعر، نویسنده و منتقد برجسته روس که در سال ۲۰۱۳ میلادی در سن ۴۹ سالگی درگذشت، به سبب ابتلاء به نوعی بیماری خونی که از کودکی با او بود، سالیان زیادی از دوران عمر کوتاه خود را در قرنطینه خانگی یا بیمارستانی گذراند و در طی همین دوران موفق به پدید آوردن آثار مهم خود اعم از شعر، ترجمه و نقدهای ماندگار ادبی گردید.

او که به زبانهای انگلیسی، فرانسه و آلمانی مسلط بود، آثار مهمی از ادبیات این زبان‌ها را به روسی ترجمه کرد که از میان آن‌ها می‌توان به ترجمه آثار رنه ژیرار، ریموند کارور، یوزف برودسکی، کارل بارت، هانا آرنت، زیگموند بائومن و ... اشاره کرد که به خاطر ترجمه آثار رنه ژیرار برنده یک جایزه ادبی معتبر فرانسوی نیز گردید. او اغلب این ترجمه‌ها و بسیاری از اشعار زیبا و ماندگار خود را در این انزواهای اجباری‌اش سرود.

یکی از معروفترین سروده‌هایش با عنوان «آن سیلور استالونه شجاع» را در قرنطینه بیمارستانی آفرید و نقد معروف خود بر گروسمان با عنوان «زندگی و سرنوشت واسیلی گروسمان» را در دوران قرنطینه خانگی، که در کنار پدر و مادر از دیدار هر آشنای دیگری محروم بود، پدید آورد.

آنا نارینسکایا روزنامه نگار و منتقد ادبی روس در مطلبی با عنوان «داشِفسکی و قرنطینه» که با نیم نگاهی به احوال این روزهای مردمان جهان که مجبور به تحمل شرایطی قرنطینه‌ای شده‌اند نوشته است، با دستمایه قراردادن شرایط خاص زندگی همراه با انزوای دائمی یکی از نوابغ ادبی روسیه امروز، از نگاهی متفاوت به جهان در شرایط جدید دنیای امروز سخن گفته است.

شرایطی که چه بسا دریچه‌ای فراخ‌تر به روی ما در دیدن دقیق‌تر واقعیت‌های جهان پیرامونمان بگشاید.

متن روسی نوشته آنا نارینسکایا را در لینک زیر می‌توانید بخوانید:

 https://m.colta.ru/articles/literature/23879-dashevskiy-i-karantin