چهارشنبه، ۲۹ فروردین ۱۴۰۳
قرنطینه به عنوان موضوع روز، همه را کاملاً تحت تأثیر قرار داده است. و البته ادبیات را هم از آن گریزی نیست. نویسندگانی که سر و کارشان با ابدیت است نیز مجبور می‌شوند با واقعیت سازگار شوند و آن را درک کنند. یوگنی وادالازکین در خصوص اینکه چگونه قرنطینه را می‌گذراند می‌گوید:
درنگ ناگزیر جهانی بر من شخصاً فقط تأثیر مثبت داشته است. دیدارهای غیرضروری، شرکت در برنامه‌هایی که مهم نیستند، ولی طی روند عادی زندگی گریزی از آنها نیست، همه لغو شده‌اند.
اکنون در شرایط عجیبی هستیم، همانطورکه الکساندر گالیچ گفت "به هیاهوی سال نو، همچون گذر از لبه‌ی پرتگاهی، در سراشیبی‌ای تند، وارد می‌شوند".
بدیهی است که این ویروس و این واقعیت که مردم از آن رنج می‌برند هولناک است و همچنین وهم و بیمی که همراه آن است. اما وقفه در زندگی برای لحظه‌ای کوتاه سودمند است. بشریت در اوج سرعت از حرکت باز ایستاده است و فرصت نفس‌تازه‌کردن، نگریستن به گذشته و نگاه به پیرامونش را پیدا کرده است.
در چنین زمانی می‌توان «دکامرون» اثر جووانی بوکاچیو، «ضیافت به روزگار طاعون» اثر الکساندر پوشکین، رمان «وقتی دنیا فریاد زد» اثر کانن دوئل را خواند. و البته رمان الکسی سالنیکف «خانواده‌ی پتروف‌ها در شرایط آنفلوانزا و مسائل پیرامون آن» قبل از هر چیز دیگری به ذهن می‌رسد و کتاب پرمایه‌ای هم است. و اتفاقاً «برگ بو» را هم می‌توانید بخوانید.
▫️یوگنی وادالازکین نویسنده و متفکر معاصر روس است که در سال ۲۰۱۹ جایزه معتبر سولژنتسین را برای یک عمر دستاورد ادبی دریافت کرد. این نویسنده‌ی برجسته‌ی روس برنده‌ی جوایز دیگری نیز شده است، از جمله جایزه معتبر یاسنایا پالیانا برای رمان «هوانورد» ترجمه‌ی زینب یونسی و جایزه کتاب سال روسیه برای رمان «بریزبن» که در آینده‌ای نزدیک با ترجمه‌ی نرگس سنائی منتشر می‌شود.
نشانی: تهران، خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمدقصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ی سوم، پلاک ۸
تلفن: ۸۸۷۲۳۳۱۶ - ۸۸۷۱۷۴۵۸
دورنگار: ۸۸۷۱۹۲۳۲
تمام محتوای این سایت تحت مجوز بین‌المللی «کریتیو کامنز ۴» منتشر می‌شود.
