شنبه، ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
موسیقی عرفانی ایران، ابزاری برای غفلت و خوشباشی نیست بلکه در این نوع موسیقی ،با اتکا به کلام قدسی عارفان ،شنونده هشیار به نوعی «آگاهی طربناک» کشانده می‌شود. خوشبختانه بعد از انقلاب، موسیقی ایرانی تا حدودی از رخوت قاجاری و درباری رهید. در این سالها، صدها غزل از بزرگان به‌ویژه از مولانا خوانده شده‌اند که از رسانه‌ها، روزانه بارهای بار پخش می‌شوند .متاسفانه بسیاری از شنوندگان معمولی به دلیل زبان نمادین این اشعار و ناآشنایی با مفاهیم کلام عارفان به ساحت معرفتی این آهنگ‌ها راه نمی‌یابند. یکی از غزل‌های بسیار شورانگیز مولانا که گویا برای اولین بار توسط شهرام ناظری در آلبوم گل صد برگ خوانده شده است غزلی است با مطلع:
چه دانستم که این سودا مرا این سان کند مجنون/دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون.
دراین سخنان تلاش می‌شود تا نکته‌های روشنگری درباره‌ی این غزل مطرح شود.
نشانی: تهران، خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمدقصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ی سوم، پلاک ۸
تلفن: ۸۸۷۲۳۳۱۶ - ۸۸۷۱۷۴۵۸
دورنگار: ۸۸۷۱۹۲۳۲
تمام محتوای این سایت تحت مجوز بین‌المللی «کریتیو کامنز ۴» منتشر می‌شود.
