یادی از کلا‌س‌های جانانه‌ی دکتر شهیدی

در کلاسهای استاد مرحوم شهیدی لذت خواندن متون کلاسیک را آموختم. ممکن است بگویید مگر لذت آموختنی است، شاید باورتان نشود اما بله آموختنی است. این را کسی می فهمد که متن خوانی‌های مرحوم دکتر شهیدی، مرحوم دکتر انزابی نژاد و خیل دیگر استادان بزرگ را دیده و شنیده باشد. مرحوم شهیدی متن را مزه مزه می کرد، انگار کلمات را می جوید و خوب مزه شان را حس می کرد و بعد انها را میل می کرد. اصلا این مصدر میل کردن، به معنای خوردن، طبیعتا باید از همین جاها سر براورده باشد، به معنای چیزی را با علاقه و لذت خوردن. دنبال همین ترکیب می گشتم‌؛ مرحوم شهیدی متون را میل می فرمودند و عجیب تر انکه لذت خودشان را به شاگردان هم منتقل می کردند. وقتی پای صحبت ایشان می نشستی، یکباره متون برایت مزه دار می شدند و شروع می کردی به ممارست در لذت بردن از متن. هیچ فکر نمی کردم روزی از محاضرات راغب اصفهانی لذت ببرم و ان وقتی که ما به رود شاگردی ایشان وارد شدیم، استاد اواسط محاضرات بودند. بعد که از ان رود عظیم، سیراب و سرشار و خیس خارج شدیم، محاضرات شده بود کتاب بالینی ما. انجا بود که فهمیدم معلمی هنر است، فقط دانش و محفوظات نیست؛ باید علاوه بر موهبت، الهی خیلی فضیلتها کسب کنی تا شایسته معلمی شوی و بتوانی جمعه به مکتب آوری طفل گریز پای را. حالا که فکر می کنم، می بینم گویا «فرهنگ معلمی» این روزها بکلی تغییر کرده، دیگر در نسل ما، که به شایست یا ناشایست کسوت معلمی بر تن کرده ایم، کمتر معلمانی توانا و دانا مثل شهیدی ها، شفیعی ها، حق شناس ها، پورنامداریان ها، انزابی نژادها، زرین کوب ها و امثال این بزرگان دیده می شود. ادمها عادت دارند همیشه با حسرت به گذشته نگاه کنند و انگار بر گرد گذشتگان هاله ای از قداست شکل می گیرد و چهره امروز از آیینه فردا خوش است. من اینها را می فهمم اما آن شیوه معلمی و آن سبک متن خوانی در میان ماها یافت نمی شود یا کمتر به چشم می آید. گر تو دیدی سلام ما برسان. راستش این است که نسل قدما اول معلم بودند بعدا محقق و تحقیق شان هم در خدمت معلمی شان بود اما سیستم فعلی می‌خواهد به زور ما را مقاله نویس کند و مثلا کاری کند که اول محقق باشیم بعدا اگر فرصت شد معلم. تازه این در صورتی است که واقعا محقق بشویم. من که چشمم از این شیوه جدید آب نمی خورد و بعید می دانم راهی به دهی داشته باشد. باری خواستم به مناسبت این ایام یادی کنم از استاد مرحوم شهیدی بزرگ و کلاسهای جانانه اش؛ از آن معلم توانا و دانا. خدایش بیامرزاد.