غلامحسین ابراهی دینانی، استاد فلسفه دانشگاه تهران و مدیر گروه فلسفه اسلامی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران مثل همیشه خوشرو و در عین حال جدی است. آخرین شنبه سال است و وی به مؤسسه آمده و در حال گپ زدن با چند تن از دیگر اساتید مؤسسه است. ایستاده در ورودی ساختمان از هر دری سخنی به میان میآید، از واژههایی چون «خوب» و «عدل» و «حق» که «سپر»ی هستند برای هر کاری و «هیچ ماستبندی نمیگه دوغم ترشه»، از سریال یوسف پیامبر که «بخش مصر»ش را خوب از کار درآوردهاند اما... و چیزهای دیگر. پیش از این گپ و گفت از دکتر دینانی خواسته بودم چیزی بگوید درباره خودش در سال جدیدی که در پیش است. مثلاً مهمترین کاری که قرار است منتشر کند: «قرار است کتابی منتشر شود، شاید تا نمایشگاه بینالمللی کتاب و از سوی نشر هرمس، به نام "فیلسوفان یهودی و یک مسأله بزرگ". بلافاصله در اذهان میآید که این مسأله بزرگ چیست؟ به نظر من یکی از بزرگترین مسائل، رابطه عقل و دین است. این بزرگترین مسأله تاریخ بشر است و همواره خواهد بود. من در این کتاب به این موضوع پرداختهام که فیلسوفان یهودی میان دینشان و عقل چه ارتباطی برقرار کردهاند و این ارتباطی را که آنها سعی کردهاند میان این دو برقرار کنند تجزیه تحلیل کرده و مورد بحث قرار دادهام. مواردی مانند اینکه آنها چه گفتهاند و تا چه حد متأثر از فیلسوفان اسلامی بودهاند و مانند آن.»
برنده کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در سال 87 برای کتاب "خواجه نصیر، فیلسوف گفتوگو" در کتاب جدید خود، بیشتر فیلسوفان یهودی تا دوران جدید را مورد بررسی قرار داده است: «بیشتر آنها قرون وسطاییاند اما به نظر من خیلی مهماند و درباره رابطه عقل و دین نیز حرفهای مهمی گفتهاند. فیلسوفانی که اکثراً عربینویس و عبرینویساند که به عربی ترجمه شده است. فیلسوفانی چون ابنکمونه، ابنمیمون، ابوالبرکات، یهودا هالوی، ابن جبیرو و سموئلبنهفنی که من خواستهام ببینم موضع اینها در قبال این مسأله چیست و تلاش آنها در اینباره چه نتایجی در بر داشته است.»