مشکل حکایتی است!

در لابه‌لای اخبار غمبار این روزها نوبت خبر درگذشت محمدصالحی آرام است که تحسر و تاثر را به جانمان بریزد و اوقات تلخمان را با زهر خبر کوچ او تلخ‌تر سازد.

محمد صالحی‌آرام از پیشکسوتان طنز امروز ما بود. از بازماندگان طنزپردازان دهه‌ی ۴۰ (نسل توفیق و کشکیات). او بیش از چهار دهه در نشریات قلم زد و نوشته‌هایش را در روزنامه اطلاعات و نشریات فردوسی، خوشه، اطلاعات هفتگی، توفیق، کشکیات(ضمیمه تهرانمصور)، کاریکاتور، صدف، دوران، فکاهیون، گل‌آقا و طنز پارسی با امضاهای ملأ، ملأ صالح، م-ص، صالحی، صالح‌الشعرا، دادا-همدانی و صالح‌الشعرا همدانی منتشر کرد. گزیده‌هایی از این آثار در سه مجموعه:"همچو شرر خندیدن"، "مشکل حکایتی است" و " شکل دگرخندیدن " منتشر شده است. شعرهای طنز نو و کلاسیک صالحی آرام به خاطر برخورداری از ارزش‌های ادبی و هنری، از مزه‌پرانی‌های معمول اشعار فکاهی فاصله می‌گرفت و بازتاب نگاهی عمیق، کاونده و تلخ بود که در پس ظاهر شوخ و شنگ نوشته‌ها پنهان می‌شد و آثار او را از نوشته‌های بسیاری از طنزپردازان دیگر متمایز می‌ساخت تا بازتابی از تلخی دنیای درون آدم‌ها در رویارویی با شرایط نابسامان و متزلزل جامعه‌ی ما باشد.  "مشکل حکایتی است": او که برای دیدار عزیزانش به بخارست رفته بود همانجا جان به جان‌آفرین سپرد تا دور از وطن به خاک سپرده شود و روح طنزاندیشش که بازتاب طنز تلخ زندگی مردم سرزمینش را هدف قرار داده‌بود درخاکی دیگر آرام گیرد.