هزار سپاس و یکی دو پیشنهاد!

علی عبداللهی ـ شاعر و مترجم : موسسه‌ی شهر کتاب این روز‌ها برگزاری هفتصدمین نشست ادبی ـ فلسفی خود را جشن می‌گیرد. برگزاری هفتصد نشست فرهنگی در یک موسسه حقیقتاً که حیرت آور است! همه‌ی ما کم و بیش می‌دانیم که برگزاری چنین نشست‌هایی تا این حد متنوع، و مهم‌تر از همه چنین پیگیرانه، آن هم با کیفیت و سطحی قابل قبول و کم نظیر، در شرایط فعلی، کاری ست دشوار و در عین حال رشک انگیز. بگذریم که پیش‌تر هم انجام نگرفته! ولی آقای محمدخانی و همکارانشان به خوبی از پس آن برآمده‌اند و ناممکن را ممکن کرده‌اند. فهرست عنوان نشست‌ها، نامهای متعدد استادان و دانشوران را که نگاه می‌کنم، جز تحسین و دست مریزاد، و ابلاغ هزار سپاس، چیز دیگری به ذهنم نمی‌رسد و بعد، البته آرزوی ماندگاری و پربار‌تر شدن این تلاش سترگ در آینده.
 نکته‌ی جالب دیگر دامنه‌ی نشست‌هاست که فقط به موضوعات و نویسندگان بومی و وطنی محدود نمی‌شود، بلکه نام بسیاری از بزرگان ایران پژوه و نویسندگان و شاعران مشهور خارجی هم در این میان می‌بینیم. خوشبختانه پیداست که برنامه ریزی هوشمندانه و همکاری گسترده‌ای در عرصه‌های مختلف برای شناساندن فرهنگ ایران و جهان از سوی مسئولان موسسه به خصوص آقای فیروزان، در ورای این تلاش ارجمند نهفته است. در حوزه‌ی زبان آلمانی ـ حوزه‌ی کاری خودم ـ که محق‌ترم اظهار نظر کنم و البته از نزدیک با فعالیتهای شهر کتاب آشناهستم و بیشتر نشست‌ها را به عنوان مستمع و البته دو سه باری به عنوان سخنران شرکت داشته‌ام، اذعان می‌کنم کم و بیش تمام شرکت کننده‌های آلمانی، اتریشی و سوئیسی، از سرآمدان یا نویسندگان جوان آن کشور‌ها بوده‌اند، و گویا شهرکتاب از فرصت حضورشان برای شرکت در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران ‌‌نهایت بهره را برده و برایشان برنامه‌ی خوانش شعر و داستان ترتیب داده است. طبعاً اگر این نویسنده‌ها در اینجا برنامه نمی‌داشتند، فقط در یکی دو دانشکده‌ی زبان آلمانی تهران چند دانشجو آثارشان را می‌شنید و بعد هم به کشور خودشان برمی گشتند، ولی برنامه‌های شهرکتاب باعث شد خیلی از علاقه‌مندان دیگر غیردانشگاهی از میان کتابخوان‌های ایرانی هم با آن‌ها آشنا شوند و این بیانگر ‌‌نهایت دقت و هوشمندی دست اندرکاران نشست‌هاست. این فرصت در موقعیت کنونی برای خیلی از ما به ندرت دست می‌دهد که با نویسنده‌ای خارجی از نزدیک آشنا بشویم و آثارش را با صدای خودش بشنویم.
ضمن آرزوی کامیابی برای آقای محمدخانی و همکارانشان، فقط دو پیشنهاد دارم که شاید بشود به نوعی مورد توجه قرار داد: اول متنوع‌تر کردن نام‌ها و موضوعات نشست‌هاست که طبعاً با باز کردن باب موضوعات تازه‌تر و معاصر‌تر، و دعوت از جوانترهای هر حوزه‌ی فرهنگی می‌شود قدری حوزه‌ی بحث‌ها را گسترش داد. و دوم برگزاری چنین برنامه‌هایی در شعبه‌های دیگر شهرکتاب در مراکز استان‌ها و شهرستانهای دور‌تر است ـ البته با توجه به توان هر منطقه ـ آنجاهایی که علاقه‌مندان تشنه دسترسی کمتری به چنین نشست‌هایی دارند. در آن صورت غیرتهرانی هم می‌توانند از این فرصت‌ها بهره ببرند.