اعتماد: این
روزها بازار چک کردن و باشرفی و بیشرفی در شبکههای اجتماعی داغ شده. همه در حال
جوریدن و بالا و پایین کردن صفحههای افراد مختلف و کاوش در دیدگاههای گذشته
افراد و امروزشان هستند. هستند کسانی هم که گزینه چک کردن جدید را پیشنهاد میدهند
و میگویند خوب است این مورد را هم اضافه کنیم تا غربالگری بهتری داشته باشیم.
اگر کسی در این میانه نگاه متفاوتی داشته باشد بقیه از خجالتش درمیآیند و دیدگاه
مخالف را هم برنمیتابند. همین موضوع باعث شده گروهی از کاربران تصمیم بگیرند در سکوت
تنها نظارهگر این اتفاقات باشند و از آنجا که مشق ننوشته غلط ندارد، کسی هم به
آنها ایرادی نگیرد. این گروه فکر میکنند ورود به چنین مباحثی تنها باعث میشود در
آینده دور یا نزدیک ،چک آنها مثبت شود و در معرض انتقاداتی قرار بگیرند که به گمانشان
نشاتگرفته از اختلاف عقیده است، یا ممکن است فکر کنند در آینده نظرشان تغییر
خواهد کرد و بهتر است درباره موضوعی که در جریان ابعاد مختلف آن نیستند نظر ندهند.
معلوم نیست تعداد افرادی که به شکل خاموش تنها به پیامها نگاه میکنند و نظر نمیدهند
چند نفر است، مشخص نیست اینها به کدام گروه و طبقه تعلق دارند. حتی مشخص نیست آنها
که میانهدار میدان هستند چند نفر افراد واقعی هستند. آنچه مشخص است، نزاعی ادامهدار
میان کسانی است که خود نسبت به وضعیت دیگری هم نگاه انتقادی دارند. کسانی که میخواهند
دیدگاههای مخالف شنیده شود و پذیرش دیدگاه مخالف میان خودشان چندان بالا نیست.
فضای برخی شبکههای اجتماعی این روزها محلی برای قضاوت
درباره افراد مختلف شده است. با این حال چه میشود اگر زمان قضاوت جانب انصاف را
نگه داریم، اینکه نگاهی به کارنامه افراد و نیمنگاهی هم به خودمان داشته باشیم.
ابتدا سوزنی به خود بزنیم و آنگاه جوالدوز را بیمحابا
بر بدن آن دیگری فرو کنیم. برای نوشتن چند جمله و ارسال آن به دقیقهای نیاز است.
با این حال همین نوشتههای کوتاه زمانی که در ابعاد وسیع توسط افراد مختلف ارسال میشود
میتواند در نهایت لطمهای به اعتبار یک نفر وارد کند. به سرعت واکنش نشان دادن
گرچه مذموم نیست اما شاید پسندیدهتر آن باشد این روزها پیش از ارسال نظرمان لااقل
دیدگاههای مختلف را بدون سوگیری بخوانیم و درنهایت به این موضوع توجه کنیم که
ارسال نظر ما چه کمکی به خواستمان میکند.