شرق: در میان شیعیان جهان، غدیر برای ما ایرانیان وجه تمایز بارزی دارد و آن عنصر پذیرش ولایتمداری اهل بیت (ع) است که از مهمترین عناصر جامعه ایرانی محسوب میشود. همین ویژگی، انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن را مدعی اجراي سیره حضرت علی (ع) در دوران خلافت آن حضرت کرده است. پس مدام باید از خود سؤال کنیم که نسبت جامعه ما با حضرت علی (ع)، چگونه است. از این منظر غدیر میتواند عیدی باشد که میزان قرابتمان را با امیرالمؤمنین (ع) بسنجیم.سرتاسر نهجالبلاغه، پند و اندرز و روش زیست انسانی در همه زمانها و مکانهاست. شهید مطهری بهزیبایی، شئون مختلف شخصیت ارزشمند علی (ع) را در کتاب جاذبه و دافعه علی به تصویر کشیده است. علی (ع) الگویی تمامعیار برای همه انسانهاست. او همه انسانها را دارای کرامت میداند و در توصیه به مالک اشتر میگوید: با مردم با مهربانی و دوستی برخورد کند، چراکه رعیت دو دستهاند: دستهای برادران دینی تو هستند و دسته دیگر در آفرینش با تو یکساناند. جامعیت امیرالمؤمنین در امر سیاست، از او یک سیاستورز اخلاقمدار ساخته است که باید برای همه مسئولان سرمشق و الگو باشد. در بعد اجتماعی، علی (ع) شهروندی است که برای خود هیچ امتیاز ویژهای قائل نیست و حتی به قاضی شهر میآموزد در برخورد با او تفاوتی میان علی و دیگران قائل نشود و با عدل و مساوات رفتار کند. در عرصه دینی و معرفتی، علی (ع) عارفی تمامعیار است. نگرش اقتصادی علی (ع)، عدالت مطلق و محض است و در مواجهه با بیتالمال سختگیر و جدی است. کاهش فقر و محرومیتزدایی را میتوان از سیره امام علی (ع) آموخت. استفاده بههنگام و درست از ابزار فکر و قلم و بیان برای امتناع بشر از دیگر ویژگیهای علی (ع) است. در روزگاری که بیش از هر زمان دیگر به وحدت جهان اسلام نیازمندیم و نباید بر طبل اختلاف بکوبیم، سیره امیرالمؤمنین بهترین چراغ راه برای عبور از این تنگناست. ضرورت وجود الگوها و اسوههایی که بتوان آنها را در عصر امروز به نسل جدید معرفی کرد تا بتوانند در چنین مسیری گام بردارند، بر هیچکس پوشیده نیست و اگر بتوانیم جامعه را به این سمت سوق دهیم که در روش و منش خود قطره کوچکی از دریای بیکران آن حضرت باشند، گام بزرگی برداشتهایم. قطعا ما نمیتوانیم شیوه آن حضرت را در دوران خلافت، بهطورکامل پیاده کنیم، ولی میتوانیم از مرزهای گفتمانی علی (ع) خارج نشویم و جهتگیری و مسیر پایداری در چارچوب گفتمان علی (ع) داشته باشیم. مفصلبندی اجزای ساختار رفتاری ما، باید تجلی حکومت علوی باشد و نباید از چارچوب گفتمانی علی (ع) خارج شویم. ازاینروست که غدیر میتواند بهانهای باشد تا مسئولان عملکرد خود را با سیره حضرت بسنجند و مدام خود را در بوته نقد و ارزیابی صاحب غدیر قرار دهند. وحدت، همدلی، همنوایی، گذشت، بخشش و بسیاری از فضایل نیکوی انسانی، روش معمول و قاعده حکمرانی مولای متقیان است و این ویژگیها نه برای ثبت در تاریخ بلکه برای الگوبرداری تابعان آن حضرت است.